دیگران را عید اگر فرداست

ما را این دمست

روزه داران ماه نو بینند و ما ابروی دوست...

حل شده ام مثل یک معما ...

دیگر برایت جالب نیستم 

راست می گفتی که خیلی ساده ام.

عشق می بارد..هوا هوای عاشقی است 
 

بیا دست در دست هم بدویم در باران..تو تا ...ته کوچه های دلم
 

من تا ...زیر رنگین کمان چشمانت

گفتند که او 

عاشق گیسوی بلند است

موهای من از عصر همان روز بلند است.

قلب من از صدای تو چه عاشقانه کوک شد 

تمام پرسه های من کنار تو سلوک شد ...

خـداوندا مـرا 

بـا خـویـش تـنـهـا مـگـذار

کــه ایـن دیـوانـه بـا مــن دشـمـنـی دارد.....؟

گفتند که او 

عاشق گیسوی بلند است

موهای من از عصر همان روز بلند است....

ای فدای تو هم دل و هم جان

وی نثار رهت هم این و هم آن

دل فدای تو، چون تویی دلبر

جان نثار تو، چون تویی جانان

دل رهاندن زدست تو مشکل

جان فشاندن به پای تو آسان

راه وصل تو، راه پرآسیب

درد عشق تو، درد بی‌درمان...

یـــــــکرنگ بـــــــمان 

                             حتی اگر در دنیایى زندگی می کنی

که مــــردمش براى پــررنـــگ شدن

                                                          حــاضرنـد هــــــزار رنــــــگ باشند

مـــادرای معنی ایثار تو گل باغ خدایی

توی روزگار غربت با غم دل آشنایی

مینویسم ازسرخط مـــادر ای معنی بودن

مینویسم تا همیشه تـــویی لایق ستودن

 روز  مادر  بر همه مادران مبارک

خبر داری که از غم آتشی آفروختم بی تو 

در آن آتش سراندر پای خود را سوختم بی تو 

به هر شهری هزاران ماهرو دیدم ولی ز آنها 

به آن چشمت قسم، چشمان خود را دوختم بی تو 

بتان سازند حیلتها که گردند آشنا با من 

ولی من، گپ میان ما بماند، سوختم بی تو 

پر است از اشک و از لخت جگر پیوسته دامانم 

چقدر، ای مه ببین، لعل و گهر اندوختم بی تو 

خریداران فراوانند و پر سرمایه، اما من 

به چیزی جز خیالت خویش را نفروختم بی تو 

مرا کشتند و از مهر تو روگردان نگردیدم 

عزیزم، بین چه سان درس وفا آموختم بی تو 

به لاهوتی سخن از مهربانی های تو گفتم 

بدین سان پارگی های دلش را دوختم بی تو

به آن چشمت قسم، چشمان خود را دوختم بی تو 

لاهوتی .

خدايا...

چشم های هيــــچ عاشقی رو

واسه رسيدن به عشقش

خيــــس نكن...

از من بگریزید که می خورده ام امروز با من منشینید که دیوانه ام امشب

 ترسم که سر کوی تو را سیل بگیرد ای بی خبر از گریه ی مستانه ام امشب

یک جرعه آن مست کند هر دو جهان را چیزی که لبت ریخت به پیمانه ام امشب

بی حاصلم از عمر گران مایه فروغی گر جان نرود در پی جانانه ام امشب .

میـدونی بن بست زنـدگی کـجـاست ؟ 

جــایــی کـه نـه حـــق خــواسـتن داری

نـه تــوانــایـی فـــرامــوش کـــردن....

پر رنگ ترین خیالت را به غلیظ ترین پک سیگار می سپارم

این بدرقه ی خاطرات توست

یادم تو را فراموش … نه نمی کند…

اشک های من

پشت سر تمام خاطراتت

بازنده من…

ماسه‌ ها فراموشکارترین رفیقان راهند 

پا به پایت می‌آیند، آنقدر که گاهی سماجتشان در همراهی حوصله‌ات را سرمی‌برد، 

اما کافی است تا اندک بادی بوزد یا خرده موجی برخیزد تا برای همیشه از حافظه ضعیفشان رد پایت پاک شود

ما از نسل ماسه نیستیم 

از نسل صدفیم.

چگونه از تو و عشق تو دست بردارم ؟

مگر به جز تو کسی را در این جهان دارم ؟

پرنده ام که پر از آرزوي پرواز است

ولی همیشه درون قفس گرفتارم

به بغضمن به سکوتم همیشه طعنه زدند

فقط براي تو من از ترانه سرشارم

کسی به غیر تو را چشم من نمی بیند

براي هیچ گلی غیر تو نمی بارم

چگونه از تو نخوانم؟ تو زندگی منی

اگر من از تو نگویم چه می شود کارم ؟

کنار تو همه ي عمر تازگی دارد

اگر بدون باشم اسیر تکرارم

مرا نجات بده باز هم دلم لرزید

بگیر دست مرا زیر تل آوارم